Bolle en het beest[]
De boeman van Pluisje
Het accepteren van de dood van de verschrikkelijke viervoeter leek een eeuwigheid te duren, maar toen onze groep avonturiers zich weer herpakt had, kon zij zich weer voorwaarts bewegen, achter de ontvoerder aan, door de deur!
Pluisjes eigenaar bleek een bolbuikige boeman met een knots van een knots. Bergijpelijkerwijs was de misselijkmakende menseneter woest. De helden kwamen, zo kort na de trammelant met de hond, direct in een nieuw gevecht. De locatie hiervoor was een oude balzaal, met een mooi versierde lambrisering.
Alsof een boeman niet genoeg was, werden de hoofdrolspelers van bovenaf belaagd door een troep galerijgobelijnen. De boeman bleek niet opgewassen tegen een geconcentreerde aanval met spookdolken, grote zwaarden, boze blikken, magisch zuur en een hark. Ondanks deze opsteker wist de oppergobelijn één van zijn spreuken succesvol op de priester met de huid zo zwart als ebbenhout af te vuren. Hulpeloos zeeg deze ineen, overgeleverd aan de genade van voornoemde gobelijn. Voornoemde gobelijn was bovenal gobelijn en wist derhalve niet goed hoe hij met onze neger in nood moest afrekenen. In opperste verwarring lukte het hem slechts het oor van Ofuk'N af te hakken. Dit was precies het opkikkertje wat deze nodig had en na Pharasma in de ogen te hebben gestaard kon hij weer door. De rest van het gevecht was een kwestie van trappen bekijken, trappen beklimmen en nodeloos zweven. De laatste van de gobelijnen was met een deur bezig in een wanhopige poging de slachting die aangericht werd door onze goedzakken te ontsnappen. Zich slechte ervaringen met deuren herinnerend namen de helden de trap naar beneden, hopelijk achter de ontvoerder en ontvoerde aan.
Salammbô's overpeinzingen[]
"Een boeman in de stad? Waar huurt iemand zo'n monster in? Wat doen deze tunnels überhaupt onder het huis van Dreteler? En een balzaal? Deed zijn majordomo niet ook vrij lang over het openen van het hek naar het tuinhuis? Hoe was dat hek weer op slot gegaan, nadat de ontvoerder er met een worstelende vrouwe Kaddren doorheen was?"
Vuil werk[]
Poep, zoals men dat aan kan treffen in de riolen onder Magnimar
Duisternis overspoelde de ogen, de neus was minder fortuinlijk. De geur van een riool sloeg als de hamer van Torag op de gokken van de helden, maar zij moesten door. Het riool bleek een waar labyrint, waar slechts door een fortuinlijkheid die gewoonlijk is voorbehouden aan de groten van Golarion in één keer doorheen werd genavigeerd. Onderwijl kregen Kaddrion en Greruk vuurballen voor hun bakkesen, ongetwijfeld als val achtergelaten door de ontvoerder. In ieder geval waren zij hem op het spoor. Dat maakte het bewegen door drektunnels, van mestglijbanen en over een strontrivier enigszins draaglijk.
Een conflict met coprofage cloacaklanten werd hen tenminste bespaard.
De avondkleding, of wat daarvan over was, was nu wel danig verpest.
Salammbô's overpeinzingen[]
"Menotz, onthoud: wraak nemen op Timar Vitanov. Hoe durft hij mij door poep te laten waden! Is Greruk echt betrouwbaar? Dat moet ik testen..."
Ooggetuigen[]
De frisse wind was als een frisse wind na de tocht door het riool. De helden hadden al snel door dat zij in de louche wijk onder de monumentale brug van Magnimar waren. Zij hadden geen tijd om van het uitzicht te genieten, er viel een deerne gered te worden! Ondanks sputterende magie lukte het uiteindelijk om een man zonder ogen te ondervragen. Deze wees in een algemene richting. De vele deuren in de bedoelde straat maakte het er niet veel makkelijker op. Er waren meer inlichtingen nodig. Een Grijze Kater, genaamd Sam, die gespot werd na willekeurig gegrom, gemiauw, gespin, gejank en geblaas wist het juist huis aan te wijzen. De ervaring met de vuurbalvallen uit het riool was nog niet vergeten en de helden besloten vanuit het huis van een buurman door de muur heen te breken. De onschuldige buurman kreeg, behalve poepdruppels op zijn vloer, ook een kapot raam, toen de ontvoerder gespot werd in de steeg achter de huizen en er snel een uitgang geïmproviseerd moest worden. Ondanks de woeste snelheid van Kanuni ontsnapte de rover in het gedrang.
Eén korte wandeling terug naar het eerdere huis en een derde vuurbalval later was vrouwe Kaddren gevonden; gekneveld en buiten westen, maar in leven.
Salammbô's overpeinzingen[]
"Mijn magie haperde bij de oogloze, Menotz, is er iets mis met je?"
Inspecteurs[]
De verwachting is dat Greruk zich snel zal schikken in zijn rol als speurneus.
Vrouwe Kaddren was de helden erg dankbaar en vertelde over haar ervaring als slachtoffer. De ontvoerder had op het feest al een tijdje met haar gesproken en had zich voorgesteld als Lens Torvald, een knappe, sterke en geleerde man, maar met een ruwe tong. Zijn doel leek toenadering te zijn tussen Magnimar en Korvosa.
Vrouwe Kaddren biechtte op lid te zijn van een ondergrondse organisatie die de invloed van Korvosa buiten Magnimar probeert te houden, genaamd de Trots van Magnimar. Zij droeg de avonturiers op zich te verdiepen in de verhoudingen tussen de twee steden en een onderzoek in te stellen naar Lens Torvald, Timar Vitanov en de Handdruk. De helden zouden geen helden zijn als zij niet enige opwinding voelden bij het idee detectivewerk te doen.
Maar eerst een bad.
Salammbô's overpeinzingen[]
"Politiek, intrige, dit kan tijd kosten. Voorlopig ben ik misschien wel veilig in mijn huidige gezelschap, al zijn ze soms wat sloom. Maar ik moet mijn doel niet uit het oog verliezen!"